«سید مصلح‌الدین مهدوی»؛ اصفهان‌شناس کمتر شناخته‌شده
تاریخ انتشار: ۷ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۹۰۲۵۵
مسئول دانشنامه تخت فولاد اصفهان گفت: زنده‌یاد «سید مصلح‌الدین مهدوی» علاوه بر پژوهش و تحقیق، اصفهان‌شناس بود و همان مسیری را که میرزاحسن‌خان جابری انصاری، استاد همایی و میرزا محمدعلی معلم حبیب‌آبادی برای معرفی اصفهان و مفاخر آن طی کردند، به نحوی دیگر معرفی کردند.
مصطفی خلیلیان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا، اظهار کرد: «سید مصلح‌الدین مهدوی» از چهره‌های شاخص و رجال فرهنگی استان و شهر اصفهان است که کمتر شناخته‌شده و باید به نسل جدید معرفی شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی خاطرنشان کرد: زنده‌یاد مهدوی از دوره جوانی به تاریخ و رجال اصفهان علاقه‌مند می‌شود و به نوشتن کتاب‌های مشاهیر و مفاخر اصفهان روی می‌آورد. تمرکز اصلی تحقیقات و فعالیت آن مرحوم بر محور رجال، عالمان و شخصیت‌های اصفهان بوده است.
سیری در تاریخ تخت فولاد
مسئول دانشنامه تخت فولاد اصفهان تصریح کرد: زنده‌یاد مهدوی در سال ۱۳۷۰ کتابی باعنوان «سیری در تاریخ تختفولاد» را به رشته تحریر درمی‌آورد. کتابی که درباره اهمیت و ارزش این مجموعه تاریخی و فرهنگی نوشته‌شده و از جامعیت خوبی برخوردار است.
وی ادامه داد: در این کتاب ابتدا شرح و سابقه تاریخی تخت فولاد به ترتیب از قدیمی‌ترین تا جدیدترین تکیه، مزار و شخصیت مدفون جمع‌آوری و معرفی‌شده است.
خلیلیان بابیان اینکه پیش از مرحوم مهدوی بزرگانی ازجمله آیت‌الله ملاعبدالکریم جزی و ملامعلم حبیب‌آبادی اقدام به فعالیت مشابه کرده بودند، اظهار کرد: وی پس از نوشتن کتاب سیری در تاریخ تخت فولاد، کتاب‌های دیگری همچون دانشمندان و بزرگان اصفهان، مزارهای اصفهان و چندین کتاب دیگر هم می‌نویسند که برخی از آن‌ها هنوز منتشرنشده‌اند.
وی افزود: زنده‌یاد مهدوی سال‌ها در مدارس اصفهان تدریس می‌کرد و پس از بازنشستگی کار تحقیق و گردآوری زندگی و فعالیت بزرگان و مفاخر اصفهان را دنبال کرد و به رشته تحریر درآورد. تذکره شعرای اصفهان کتابی است که شاعران و ادیبان اصفهانی را معرفی کرده و باکار میدانی و حضور در خانواده بزرگان نوشته‌شده است.
مسئول دانشنامه تخت فولاد اصفهان گفت: زنده‌یاد مهدوی از خانواده‌ای روحانی و دارای تحصیلات حوزوی بود و از محضر مرحوم معلم حبیب‌آبادی، سید صدرالدین کوپایی، حاج‌آقا کمال خوانساری و دیگر علما، بهره برده‌اند. بعدها به تهران می‌روند و در رشته فلسفه و علوم تربیتی تحصیل می‌کنند.
وی با اشاره به نوشته‌ها و کتاب‌های دیگر مرحوم مهدوی اظهار کرد: «تاریخ سیاسی اجتماعی اصفهان در دو قرن اخیر» به معرفی خدمات خاندان نجفی‌های اصفهان پرداخته است. همچنین دو جلد کتاب درباره علامه مجلسی و خاندان خجندی‌های اصفهان از دیگر کتاب‌های زنده‌یاد مهدوی هستند.
خلیلیان بابیان اینکه تعدادی از آثار منتشرنشده سید مصلح‌الدین مهدوی در اختیار خانواده آن مرحوم است، افزود: «اعلام اصفهان» عنوان کتابی است که چهارجلد از آن تا به امروز منتشرشده و نام ۲۰ هزار نفر از بزرگان اصفهان به همراه معرفی و زندگی‌نامه در آن قیدشده است.
وی تصریح کرد: آن مرحوم علاوه بر پژوهش و تحقیق، اصفهان‌شناس بودند و همان مسیری را که میرزاحسن‌خان جابری انصاری، استاد همایی و میرزا محمدعلی معلم حبیب‌آبادی برای معرفی اصفهان و مفاخر آن طی کردند، به نحوی دیگر گردآوری و معرفی کردند.
مسئول دانشنامه تخت فولاد اصفهان در پاسخ به امکان انتشار آثار باقی‌مانده از سید مصلح الدین مهدوی، پیشنهاد کرد: بزرگداشتی در اصفهان به محوریت این شخصیت فعال و محقق فرهنگی برگزار شد و طی آن ضمن ارائه مقاله، آثار خطی و نوشتارهای آن مرحوم معرفی و به‌مرور منتشر شوند.
وی ادامه داد: مجموعه مدیریت تخت فولاد این آمادگی را دارد تا به همکاری خانواده آن مرحوم این کتاب‌ها را منتشر کند.
به گزارش ایمنا، «سید مصلح الدین مهدوی» ملقب به سید شهاب‌الدین، از علمای پرهیزگار و ادیبی برجسته بود. مادرش دختر علامه فقید آخوند ملامحمدحسین کرمانی از مدرسان و ائمه جماعت و صاحب مسند قضا بود.
وی در بامداد ۱۵ محرم‌الحرام سال ۱۳۳۴ ق، دریکی از محلات قدیمی اصفهان به نام بیدآباد، در خاندانی اهل علم، به دنیا آمد. وی در شش‌سالگی پدر را از دست داد و تحت سرپرستی مادر و برادرانش که همه اهل علم بودند، تربیت یافت. دوره ابتدایی را در مدارس جدید اقدسیه و گل‌بهار گذراند. این محقق و اصفهان‌شناس در چهارم تیرماه ۱۳۷۴، بدرود حیات گفت و در تکیه مهدوی تخت فولاد اصفهان در کوچه روبه‌روی غسالخانه قدیم به خاک سپرده شد.
کد خبر 621052منبع: ایمنا
کلیدواژه: مفاخر اصفهان مشاهیر اصفهان تخت فولاد مجموعه تخت فولاد اصفهان کتاب بزرگان اصفهان تاریخ استاد همایی شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق زنده یاد مهدوی اصفهان شناس حبیب آبادی آن مرحوم کتاب ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۹۰۲۵۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بحران ادبیات داریم
مریم حسینیان با تأکید بر اینکه بحران ادبیات داریم، می‌گوید: مسئله نقد ادبی، کارگاه‌های ادبی و خاموش‌شدن چراغ جایزه‌های معتبر را از دلایلی می‌دانم که در فضای ادبی ما بحران، ایجاد کرده و این تقصیر مخاطب نیست.
این نویسنده در گفت‌وگو با ایسنا درباره مسئله مخاطب اظهار کرد: در واقع بحران ادبی است که سبب ریزش مخاطب می‌شود یا باعث می‌شود مخاطب سخت سراغ خواندن کارهای جدید برود؛ نباید همیشه توپ را در زمین مخاطب بیندازیم. به نظرم مخاطب خیلی باهوش است.
او با اشاره به تغییرات سیستم اطلاع‌رسانی و معرفی کتاب، گفت: زمانی رسانه‌های معتبری چون مجلات ادبی و مطبوعات و خبرگزاری‌ها که منابع محدود و مشخصی بودند به مخاطب برای انتخاب کتاب کمک می‌کردند و تکلیف مخاطب روشن بود؛ اما حالا هر کسی می‌تواند یک رسانه برای پیشنهاد کتاب باشد که این موضوع به سردرگمی مخاطب منجر می‌شود. همچنین با رشد ناشران خصوصی تعداد عنوان‌های کتاب افزایش پیدا کرده است و ما با دریایی از انواع کتاب‌ها با ژانرهای مختلف مواجه هستیم و نمی‌دانیم کدام را انتخاب کنیم.
حسینیان خاطرنشان کرد: در یک دهه گذشته کثرت کارگاه‌های آموزشی به ادبیات آسیب‌زده است؛ در واقع این موضوع باعث شده نویسندگان جدید با رزومه پروپیمان نداشته باشیم. از هر کارگاهی که در تهران یا شهرستان برگزار می‌شود، دو یا سه نفر کتاب منتشر می‌کنند، در واقع بحران ادبی دقیقاً اینجاست.
او ادامه داد: زمانی که برای انتشار کتاب سخت‌گیری خاصی وجود نداشته باشد و فردی که دوسه سال است شروع به نوشتن کرده با فیلتر کارگاهی که از آن بیرون‌آمده رمان یا مجموعه داستانی می‌نویسد و ناشران نیز کارشناسی سخت‌گیرانه‌ای در ادبیات داستانی نداشته باشند، این موضوع‌ها باعث می‌شود کتاب درجه یک مخصوصاً در ادبیات داستانی نداشته باشیم. در این سال‌ها عنوان‌های گردن‌کلفت نداشتیم.
این داستان‌نویس یادآور شد: در این سال‌ها بحث معرفی کتاب پررنگ بوده؛ اما بحث نقد ادبی کم‌رنگ شده است. مخصوصاً بعد از دوره کرونا و رشد فضای مجازی، هر کسی در صفحه خود کتابی را مطابق سلیقه شخصی‌اش معرفی می‌کند و معیارهایی که قبلاً برای معرفی کتاب وجود داشت، دیگر وجود ندارد. همچنین خاموش‌شدن چراغ جایزه‌های ادبی معتبر نیز در بحران ادبیات مؤثر بوده است؛ به‌هرحال کتاب‌ها از چند مسیر داوری عبور می‌کردند که همه این‌ها فروکش کرده است.
او با بیان اینکه باتوجه‌به قیمت بالا کتاب، کتاب کالای تجملی محسوب می‌شود، گفت: قبلاً مخاطب سه عنوان کتاب که اسمش را شنیده بود می‌خرید و شاید از دوتایش خوشش می‌آمد؛ اما حالا فیلتر مخاطب باتوجه‌به قیمت بالای کتاب، مقداری دقیق‌تر شده و می‌خواهد کتابی را بخرد که مطمئن باشد کتاب خوبی است. در سال‌های اخیر منابع کمک به مخاطب برای انتخاب کتاب، کمتر شده است و به همین دلیل ریزش مخاطب را داشتیم.
حسینیان خاطرنشان کرد: در طول چند سال گذشته عنوان‌های متعدد در ادبیات داستانی دارد منتشر می‌شود اما کتاب‌ها کم‌فروغ هستند. البته این موضوع به نسل‌های مختلف داستان‌نویسی نیز بر می‌گردد و قرار نیست یک جمعیت چند هزارنفره همه نویسنده باشند، از میان آن‌ها شاید ۱۰ نویسنده ماندگار باقی بماند. الان ما با این مسئله مواجه هستیم که به نظرم بحران قابل تأملی است و نامش را بحران ادبیات می‌گذارم و همین باعث می‌شود احساس کنیم بحران مخاطب داریم.
او درباره اینکه گاه این‌طور برداشت می‌شود که نویسنده برای مخاطبان خاصی می‌نویسد و به مخاطب وسیع فکر نمی‌کند، جایگاه مخاطب نیز اظهار کرد: همان‌طور که ادبیات سطح‌بندی شده است، مخاطب نیز سطح‌بندی می‌شود. هر کتابی برای هر مخاطبی نوشته نمی‌شود. ما سبک‌های مختلف نوشتن داریم؛ مخاطبی که کتاب رئالیستی دوست دارد، کتاب رئالیسم جادویی و فانتزی دوست ندارد؛ زیرا مخاطب این اثر نیست. این موضوع نه به معنای پایین‌بودن سطح مخاطب است نه ضعیف‌بودن اثر.
نویسنده «بهار برایم کاموا بیاور» و «ما اینجا داریم می‌میریم» ادامه داد: گاه منِ مخاطب از ناداستان اطلاعی ندارم و زمانی که یک ناداستان می‌خوانم شاید درک درستی از آن نداشته باشم و بگویم کتاب بدی بود. یا ممکن است مخاطبِ ادبیات عامه‌پسند بودم و بعد کتابی از یک نویسنده صاحب‌نام بخوانم و ناگهان با جهانی مواجه شوم که تابه‌حال با آن مواجه نبودم. برخی از نویسنده‌ها سبک خاصی دارند و نمی‌شود گفت نویسنده به مخاطب توجه ندارد. شخصاً این را قبول ندارم و به نظرم در هر ژانر از نویسنده اثر قابل تأملی خلق کند، اثر حتماً خوانده می‌شود.
این داستان‌نویس خاطرنشان کرد: به‌شدت معتقدم اثر خوب هنوز هم سینه‌به‌سینه و از طریق خود مخاطب کشف می‌شود. اگر کار قابل‌تأمل باشد، فرق نمی‌کند از یک کارگاه ادبی بیرون بیاید یا اتاق شخصی یک نویسنده حرفه‌ای، خوانده می‌شود. گاه در کارگاه‌ها اثر شگفت‌انگیزی نوشته می‌شود که نشان می‌دهد نویسنده خوبی است؛ اما نویسنده حرفه‌ای هم داریم که کتاب چهارم و پنجمشان کم‌رمق و اثر ضعیفی است. اگر اثر ضعیف باشد مخاطب درک می‌کند. هر ژانر مخاطب خود را دارد و اگر خوب باشد، حتماً دیده می‌شود.
مریم حسینیان ارتباط خود با مخاطب را عالی می‌داند و با بیان اینکه صفحات مجازی‌اش کاملاً خصوصی است، گفت: در دوران کرونا دو کتاب «بانو گوزن» و «نئوهاوکینگ‌ها» منتشر کردم، دو کتاب با دو سبک متفاوت؛ خب دو سال است درگیر بیماری بودم و «نئوهاوکینگ‌ها» هم روایت این بیماری‌ام است و در این دو سال نمی‌توانستم در جلسه‌ای حضور فیزیکی داشته باشم و همه ارتباط‌هایم مجازی بود و ارتباط خوبی با مخاطبان خود گرفتم. من برای همه مخاطبانم احترام قائلم و جز نویسنده‌هایی هستم که پاسخ تمامی پیام‌ها را می‌دهم. واکنش مخاطبانم برایم مهم است. برایم مهم است که مخاطبانم درباره کتاب‌هایم چه نظری دارند و از جمع‌بندی نظرها استفاده کرده‌ام.
انتهای پیام
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند